انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز

پدرسالاری، با وسعت تخریب بالا!
این یادداشت جوهری را توضیح می دهد که زیست جامعه امروز به رنگ آن است، خونی که در رگ های حکمرانی، فرهنگ، سنت، اخلاق، الهیات، اعمال و کنش ها و... جاریست و مفهومی که نیم موثری از جامعه را فلج و نیمه فلج کرده است.
واژه Patriarchy در لغت به معنای پدر، رییس قوم یا قبیله و پدرشاه است. واژه¬ای که با خود مفهوم پدرسالاری را به همراه دارد. پدرسالاری نوعی شکل بندی اجتماعی است مبتنی بر رابطه پدرانه بین حاکم و مردم که قدرت به صورت عمودی، از بالا به پایین اعمال می شود و سنتهای جامعه آنها را تقویت می کند. بین حکمران و توده، بین پدر و فرزند، تنها رابطه عمومی وجود دارد. در هر دو زمینه ، اراده پدری، اراده مطلق است که هم در جامعه و هم در خانواده از طریق یک اجتماع مبتنی بر مراسم و تشریفات و اجبار وارد عمل می شود. در جامعه¬ی پدرسالار، زن حق هیچ گونه دخالتی در امور سیاسی ندارد و از شرکت در مشارکت¬های جمعیِ جامعه منع می¬شود. در چنین جامعه¬ای، برتری مشهود مردان بر همه واضح است. در علوم اجتماعی خصوصا علوم سیاسی پدرسالاری بیشتر استعاره ای است برای اشاره به دولت تک فردمحور. اتفاقا این اشاره به دولت، اشاره بسیار مهمی در شناسایی سیستم پدرسالاری است.
در واژه پدرسالاری وجود کلمه پدر نباید ما را به اشتباه بیاندازد. زیرا تصور اینکه این سیستم تنها از طرف مردها ساخته شده تصوری غیر واقعی است. این سیستم بر اساس همکاری بین دو جنس ساخته شده ولی سیر تحولات تاریخ بشری بر اساس نیروی عضلانی و جنگ و جدال این نیاز ابزاری را تبدیل به یک ارزش کرده است. زنان نیز بر اساس این نیاز بر باارزش بودن این نیاز صحه گذاشته و آن را بازتولید کرده اند. بدین منوال مرد و مردانگی به عنوان عنصر غالب سیستم بازتولید و بر زندگی اجتماعی و فردی بشر خود را تحمیل کرده است. تصور اینکه این سیستم همواره از طرف مردها ساخته شده و محافظت می شود نمی تواند همه واقعیت باشد. در بسیاری موارد زنان با تبدیل شدن به بلندگوی پدرسالاری، این سیستم را بازسازی می کنند. زنان به عنوان مادر در تربیت و آموزش سیستم نقشی اساسی را بازی می کنند. اکثریت آنان نیز بینش پدرسالاری را از خانواده و به خصوص از مادر به ارث می برند. این سیستم با قراردادن زنان به عنوان موضوع تولید و مصرف، زن و جنسیت وی را بعنوان کالای باارزش به جامعه عرضه می دارد. از این رو جنسیت زن به عنوان کالای ارزشمندی که بایستی مورد خرید و فروش قرار گیرد به جامعه تقدیم می گردد. این موجود کالا شده که فقط یکی از طرفهای لازم برای ادامه نسل است، عنصر اصلی ادامه نسل معرفی شده و محافظت از هستی های مادی خانه و خانواده نیز بر عهده وی قرار داده می شود تا در ارزش گذاری اخلاقی به عنوان ناموس خانواده، طایفه و ملت تعریف شود. سیستم پدرسالار، مردها نیز به اندازه زنان آسیب می بینند. در این سیستم، مرد چون سرپرست خانواده به شمار می آید، بنابراین مسائل اقتصادی، امنیت و سایر مشکلات خانواده به او واگذار می گردد. به غیر از این، مسائل دیگری از قبیل ناموس و غیره که به عنوان اخلاق و ارزش توسط سیستم در اجتماع جای گرفته، از نظر روحی مردها را نیز مانند زنان برای حراست و مراقبت از آنها وادار می کند. لذا مرد به کنترل و نظارت موجود خارج از خود (زن) مجبور می شود. نرینگی به عنوان عنصر برتر و مهم کنترل از طرف سیستم بر جامعه تزریق و تحمیل می شود . لذا مردی که در جامعه نمی تواند کنترل داشته باشد، از طرف مردها و زنان دیگر با کلمات بی غیرت و بی ناموس و... مورد استهزا قرار می گیرد. حتی اکثریت مردها برای اینکه اتوریته نرینگی را اجرا کنند، مجبورند برای رسیدن به ابزارهای تعریف شده این اتوریته به خشونت متوسل شوند. سیستم اقتصادی و مکانیزم تولید اقتصادی نیز تا همین اواخر سیستم پدرسالارانه بازتولید کرده و مکانیزم تولید و بازار نیز بر اساس آن شکل گرفته بود؛ تا اینکه نیروی کار زن در سیستم اقتصاد صنعتی و خدمات مورد نیاز شدید قرار گرفت. در سال های اخیر چیزی که توجه مردم را به خود جلب می کند، فعالیت مصداقی و سطحی فعالین حقوق و مسائل زنان در ایران است. ایران به عنوان کشوری پایبند به سنت و فرهنگ تمدنی خود و همچنین دارای حکومت دینی، مصادیق ظلم و تبعیض را در زیر سنت و خوانش انحراف یافته از دین تحریف کرده و بی عدالتی را در تمام لایه های زیرین پخش و منبسط می کند. یکی از انواع تبعیض و بی عدالتی، بی عدالتی جنسیتی است. اگر بخواهیم ساده انگارانه نگاهش کنیم به مصادیق خشونت علیه زنان یا خانه نشینی و حضور زن در تبلیغات اکتفا می کنیم. اما دیدگاه از بالا و کلی به موضوع، سطح دغدغه، رویکرد و منظره مورد مشاهده را به کلی تغییر می دهد. شاید هدف فلسفه هم همین باشد. اگر به موضوعات (حوزه زنانی) اخیر از بالا و با قصد کشف ریشه وقایع غم انگیزش نگاه کنیم، به مفهومی فراتر از حوزه زنان می رسیم و آن را در تمام سطح جامعه انسانی، حتی در حیات مردان می بینیم. این ریشه خشکاننده چیست؟ موضوعی که به آن پرداخته شد؛ پدرسالاری. موضوعی که آن را ریشه و عمق تعبیر می کنم.
حال سوال اینجاست که آیا همچنان قرار است با شنا در سطح، سرپوشی بر اصل فاجعه بگذاریم و فرایند تحقق حضور، حیات و بهزیستی مردان و مخصوصا زنان را طولانی تر کنیم؟

#شنبه_های_کتاب
#معرفی_کتاب

📚کتابی که این هفته می خواهیم به شما معرفی کنیم کتاب «اعترافات ‌یک‌ جنایتکار‌ اقتصادی» نوشته «جان پرکینز» و ترجمه «لطف الله میثمی» است.


📖در این کتاب پرکینز خود را یک جنایت کار اقتصادی (man hit economic) معرفی می‌کند که در دهه های شصت تا نود میلادی در عرصه های مالی و اقتصادی برای کارتل های بزرگ اقتصادی و شرکت های چندملیتی و سازمان های امنیتی وابسته به ایالات متحده فعالیت می کرد تا منافع اقتصادی آن ها را تامین کند.

🔴او پس از حوادث 11 ستامبر تصمیم به افشای واقعیت های اقتصادی و عمق فساد لیبرالیسم ایالات متحده می گیرد و همچنین به جنایات اقتصادی آمریکا علیه کشورهای در حال توسعه نظیر اکوادور و پاناما و عراق که می خواستند زیر بار امپریالیسم آمریکا نروند، اشاره می کند.

🟠در مقدمه کتاب درباره کتابش می نویسد :
««این کتاب نوشته شد تا ما بیدار شویم و شکل دیگری به داستان زندگی‌مان دهیم . مطمئن هستم که وقتی تعداد کافی از ما به این امر آگاه شود که چگونه تحت استعمار موتور اقتصادی هستیم که اشتهای سیری ناپذیری برای منابع جهان به وجود می آورد و نظامی را به وجود می آورد که برده‌داری را پرورش می دهد ، دیگر این وضع را تحمل نخواهیم کرد.»»

🟡البته با همه این تفاسیر میهن پرستی پرکینز باعث شده وی در همه کتاب واقعیت ها را به صورت کامل بیان نکند اما همچنان چهره استعماری غرب در سراسر کتاب به چشم می خورد.
این کتاب در چهار بخش که هر بخش مربوط به یک دوره زمانی هست تهیه شده است.

📝یادداشت عرفان کاظمی
#دبیر_واحد_صنفی انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت دانشگاه تبریز

🔰طبق گزارش مرکز آمار وضعیت بازار کار ایران در شش ماهه نخست سال 99 حاکی از این مسئله است که نرخ بیکاری در بهار و تابستان امسال نسبت به مشابه دوره قبل با روند کاهشی همراه بوده ، و این درحالیست که پاندمی کرونا باعث ایجاد رکود عمیق در اقتصاد ایران و جهان شده است.
با نگاه عمیقتری می توان دریافت در 6 ماهه نخست سال 1399، به جمعیتِ در سن کار افزوده شده است. علاوه بر این بخاطر ساختار خاص بازارِ کار در ایران حدود 56 درصد شاغلین حقوق بگیر و مزد بگیر هستند.

🔰به دلیل اینکه درصد حقوق بگیران در ایران نسبت به سایر کشورها مقدار کمی از جمعیت نیروی کار را تشکیل
می دهند و همچنین در صورت وجود رکود و بیکاری ، نیرویِ کارِ فعال به خاطر ناامیدی از دستیابی به شغل از بازار کار خارج می شود، در اثر خروج نیروی کار از بازار ، نرخ مشارکت و جمعیتِ فعالِ نیروی کار پایین آمده و این باعث کاهش نرخ بیکاری میشود .
🔰کاهش نرخ بیکاری در این مدت که در اثر کاهش نرخ مشارکتِ نیروی کار بوده است نمی تواند تصویر درستی از وضعیت بازار کار انعکاس دهد.
طبق آخرین گزارش مرکز پژوهش های مجلس، نرخ بیکاری اعلام شده از طرف مرکز آ مار با مقدار واقعی آن اختلاف زیادی دارد. به طوری که نرخ 9 /8 درصدی اعلام شده برای بهار 99 از سوی مرکز آمار، به صورت واقعی 24 درصد
است که این به معنی بیکاری یک چهارم نیروی کار موجود است.
با توجه به بیکاری گسترده نیروی کار و نارسایی آمار و اطلاعات، ضرورت توجه و حمایت از نیروی بیکار بیش از پیش نمایان می شود.
نرخ واقعی بیکاری باعث شده است که دولت از دو سیاست بیمه بیکاری و کمک تسهیلاتی استفاده کند، و اما ضعف پوششی بیمه بیکاری در استان های محروم که در آن ها افراد زیادی قادر به استفاده از بیمه بیکاری نیستند و همچنین مشکلات ناشی از بازپرداخت تسهیلات از جانب مردم و تولید کننده ها ، باعث عدم پوشش کامل بیمه بیکاری و مشکلات ناشی از بیکاری شده است.
از این رو و با دقت در آمار و اطلاعات واقعی، رهبر انقلاب دیروز در جلسه شورای عالی هماهنگی اقتصادی لزوم ایجاد نظام متمرکز تأمین اجتماعی برای آحاد مردم را بسیار پراهمیت شمردند. ایجاد این مرکز باعث پایش دقیق و کلی مردم شده و به صورت بهتر مشکلات معیشتی را حل میکند.

جدال سنت و مدرنیته بحث تازه‌ای نیست.

از دوره قاجار تا کنون همچنان در پیچ و خم های این بحث گیر افتاده‌ایم. انصافا هم آنقدر بحث تکراری، کلیشه‌ای و بی نتیجه بوده که دیگر از پرداختن به آن خسته شده‌ایم. اما خوشبختانه باید نوید آن را داد که دیگر نیاز به پرداختن به این را بحث نداریم! و کم‌کم داریم به نتایج نه چندان خوش‌آیند آن می‌رسیم.
اکثر کشورهای شرقی در برخورد با مدرنیته غربی نهایتا با چندسال مقاومت، با پشت کردن به سنت‌های خود تسلیم تجدد شدند. اما در این بین کشور ما متفاوت بود. از همان ابتدا در دوران مشروطه جریان‌هایی در ایران به وجود آمد که قصد داشت با حل پیچیدگی‌های بین سنت و مدرنیته میان آنها تعادل ایجاد کند. تا با حفظ ارزش‌های اصیل ایران و اسلام، کشور (و در سطح بالاتر جهان اسلام) را از عقب ماندگی نجات دهد. برآیند این نیروها و جدالشان با مدرنیته‌ی دوره پهلوی منتهی به انقلاب اسلامی شد. اما مشکل دقیقا از همین‌جا آغاز شد. ما بدون حل این معادله‌ی‌ پیچیده می‌خواستیم نه فقط برای خودمان که برای جهان نسخه پیچی کنیم. اما نهایتا نتیجه این شد که جریانی که بیش از همه مدعی حل این مسئله بود، الآن مدرنیته را در مبتذل ترین و سخیف ترین صورت آن به جامعه پمپاژ میکند. که یکی از نتایجش وضعیت تاسف آور فرهنگی کشور است.
و تاسف بارتر از آن، این است که این جریان در نظر خود دارد سنگ تمام می‌گذارد! و به خیال خود برای ارتباط با قشر متوسط خصوصا بخش متجدد جامعه، با حفظ ارزش‌ها و سنت های خود به مدرنیته روی می‌آورد. شاید بهترین مثال و نماد اصلی این رویکرد دیدار سید ابراهیم رئیسی با امیرحسین مقصودلو (تتلو) در دوره انتخابات سال 96 باشد. دیدار دو شخصیت کاملا نامتناجس، بدون هیچ نقطه اشتراک که به نظر بسیار نچسب و ناموزون می‌آمد. اما این واقعیتی‌ست از درک حاکمیت و بخش بزرگی از جریان فکری-سیاسی کشور در مواجهه با دنیای مدرن. این تفکر سعی دارد بدون توجه به اقتضاعات دنیای مدرن ارزش‌ها و سنت‌های ملی و مذهبی‌مان را بر روی هیولای تجدد سوار کند. که در عمل نه تنها نمی‌تواند این هیولا را رام کند، بلکه خود این ارزش‌ها و سنت‌ها را طعمه‌ای برای رشد هرچه بیشترش می‌کند.
نمونه‌اش در فضای فرهنگی کشور برنامه‌هایی ا‌ست که ظاهر زیبا و جذاب دارند ولی در بهترین حالت یک کپی ناقص و ناشیانه از نسخه بهتر غربی شان هستند که با یک حجاب و پوشش به ظاهر اسلامی تزیین شده اند که البته هیچ سنخیتی هم با اصل آن برنامه ندارد. جالب اینجاست قشری که در ظاهر به نظر سنتی تر است و طبیعتا باید علیه این وضعیت باشد خود مخاطب اصلی این وضع تاسف بار است. از تلنت شوی داخلی و رپ انقلابی، تا فیلم و سریال سطح پایین با شخصیت اصلی حزب اللهی، کلی در بین این قشر مخاطب دارد. و مهم‌تر از همه صدا و سیما که قرار بود دانشگاه جامعه باشد، خود اکنون در مرکز این وضعیت قرار دارد. ظاهر این برنامه‌ها هرچقدر هم که آغشته به ارزش‌های دینی باشد، در عمل نتیجه‌ای جز تک بعدی کردن و عقب ماندگی ذهن مخاطب ندارد.
صدا و سیما صرفا گوشه ای از این نوع رویکرد فاجعه بار بود. سرمایه داری مذهبی، وضعیت اسفناک سیستم آموزشی، ابتذال در حوزه سینما و موسیقی، همه زاییده ی این وضع‌اند. نتایج این نوع تفکر را ما هر روز در زندگی خود تجربه می‌کنیم لیکن به آن عادت کرده‌ایم. تنها چاره‌ای که می‌تواند آغازگر اصلاح این وضع باشد خودداری از اعمال نظر یک طرفه و باز کردن فضا برای تضارب آرای گوناگون است. تا بلکه در این بین بتوان راهی برای برون رفت از وضع فعلی و شاید حل معمای صد و چند ساله‌ی سنت و مدرنیته یافت.

بسم الله الرحمن الرحیم


"یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُونُوا قَوَّامینَ لِلَّهِ شُهَداءَ بِالْقِسْطِ وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلى‏ أَلاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‏ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ"؛ -اى کسانى که ایمان آورده‏اید، همواره براى خدا قیام کنید و از روى عدل و عدالت گواهى دهید. کینه و دشمنى با گروهى شما را به ترک عدالت وادار نسازد. عدالت کنید که به پرهیزگارى نزدیکتر است و از خدا بترسید که خدا از اعمال شما کاملا آگاه است. ) (آیه 8 سوره مائده)

با سلام و درود بر روان پاک شهدای روز دانشجو که در مسیر عدالت، آزادی و مبارزه با استکبار جان خود را فدای راه حق کردند. روز دانشجو روز جوشش خون جوانان مبارز این سرزمین و ندای به خون آغشته‌ی اعتراضی است، تا به ما یادآور شود رسالت عظیمی را که بر دوشمان سنگینی می‌کند. رسالتی که همیشه توام با حوادث، خطرات و چالش‌های خود بوده و خطری برای تخت‌های قدرت زورمندان به شمار می‌آید. این همان رسالت آرمان‌خواهی، آزادی‌خواهی و عدالت‌خواهی است. علی رغم تقلاهای پنهان و آشکار جریان‌های ذی نفع از وضع موجود جهت به انفعال کشاندن جنبش دانشجویی و قیچی کردن بال و پر آرمان‌خواهی آن، ما به عنوان یک تشکل دانشجوییِ عهده دار این رسالت، در پیشگاه خداوند، مردم و عموم دانشجویان پیمان خون با شهدای ۱۶ آذر ۳۲ می‌بندیم که فریاد حق‌خواهی آنان را ادامه دهیم که اگر جز این باشد هدف و هویت خود را زیر سوال برده‌ایم.
هنوز زمان زیادی از رفتار ناشایستی که سال پیش با برخی دانشجویانی که در صحن دانشگاه تجمع مسالمت آمیز داشتند از یادها زدوده نشده. رفتار قهری و برخورد امنیتی با قشری که تضمین کننده آینده این کشور است جایی در دانشگاه ما ندارد. با زیر نظر گرفتن دانشجویان و تماس های تهدید آمیز نمی‌توان شعله اعتراض و دغدغه مندی را خاموش کرد. متاسفانه در سالهای اخیر شاهد ایجاد نوعی فضای امنیتی در دانشگاهمان هستیم که به مقام و اعتبار دانشجو لطمه زده و آنان را به چشم متهم می‌نگرد. دانشگاهی که باید آینده ساز و روشن کننده راه جامعه باشد این قبیل رفتارها در آن معنایی ندارد. پس آقایان به نفع خودشان است که این رویکرد ناصواب و صلبی‌شان را اصلاح کنند و در کنار دانشجو بایستند نه در مقابل.
وضعیت آموزشی دانشجویان خصوصا در این ایام بیماری کرونا در دانشکاه تبریز به عنوان بزرگترین دانشگاه شمال‌غرب کشور تعریف چندانی ندارد و زیرساخت های آموزشی با چالش‌های متعددی روبروست به طوری که پاسخگوی مشکلات آموزشی دانشجویان نیست و تبلور جدی آن در ثبت‌نام و پذیرش دانشجویان جدیدالورود مشاهده شد. آموزش و تربیت نیروی متخصص که ابتدایی ترین و بدیهی ترین وظیفه دانشگاه است در این شرایط با مشکلات اساسی مواجه است. اما متاسفانه مسئولین دانشگاه حتی کوچکترین اقدامی برای پاسخگویی به این حق بدیهی دانشجویان انجام نداده‌اند. سوال اینجاست دانشگاهی که سالانه هزاران مهندس و متخصص را تربیت می‌کند چرا نمی‌تواند مشکلات درون دانشگاهی خود را برطرف کند؟
از اینها که بگذریم لازم است به عنوان دلسوزان ملت عزیز ایران نکاتی را خطاب به مسئولان کشور متذکر شویم:

جا دارد یادی کنیم از مدیریت پریشان دولت در دوران فاجعه کرونا که پس از گذشت ماه‌ها تازه به فکر تعطیلی مشاغل افتاده‌اند. آقای رییس جمهور به جای نگرانی برای حال بیمارانی که در تخت بیمارستان با مرگ گلاویز شده‌اند و کادر درمانی که چندین ماه است در تقلای شبانه روزی برای بهبود حال بیماران هستند به فکر ماسک مناسب با ریش خود است! درحالی که بیمارستان‌ها و نیروی درمانی کشور در وضع بسیار اسفباری به کار خود ادامه می‌دهند. این فقط دولت است که مردم را متهم به عدم رعایت شیوه نامه‌های بهداشتی می‌کند و از آنان انتظار دارد تا یک تنه به جنگ با این بیماری بروند...
دولت فعلی به روزهای پایانی کار خود نزدیک می‌شود. دولتی که با شعار تدبیر و امید رای آورد اکنون در اوج بی‌تدبیری و ناامیدی به کار خود پایان می‌دهد. حسن روحانی در انتخابات سال 92 و 96 با شعار دیپلماسی و مذاکره و ترساندن مردم از دیوارکشی و فضای امنیتی به قدرت رسید. اما در همین دوران ریاست این حضرت والامقام شاهد تعطیلی صنعت هسته ای کشور، دیپلماسی ساده دلانه و از همه فجیع تر وقایع دی‌ماه 96 و آبان‌ماه 98 بودیم. حال انتخابات ریاست جمهوری 1400 در پیش است. متاسفانه این واقعیت را باید پذیرفت که مردم رغبت چندانی برای مشارکت سیاسی ندارند که البته میزان مشرکت در انتخابات سال گذشته مجلس خود شاهد این مدعاست. تاسف آورتر آنکه مردم ما برای حل مشکلات معیشتی خود نه به راه حل داخلی بلکه به انتخابات آمریکا چشم دوخته‌اند. که نشان از اوج بی اعتمادی و ناامیدی ملت از جریان ها و ساختار سیاسی کشور است. بی اعتمادی و نارضایتی که نهادهای گوناگون حاکمیتی و انتصابی و انتخابی در طول این چند سال با پشت کردن به آرمان‌های انقلاب 57 رقم زده اند. لازمه برون رفت از این بحران بازنگری در ساختار سیاسی کشور و گفتگوی صریح و صادقانه درباره خطاها و اشتباهات و عزم به جبران آنها است.
البته باید یاد آور شد که عده ای از جریان های سیاسی مطرح کشور کاملا از این وضع کنونی رضایت دارند. چرا که مشارکت کم در انتخابات را به دلیل اقبال پایینشان در بین مردم به نفع خود می‌دانند. تا جایی که حتی برخی از تئوریسین هایشان سعی در زیر سوال بردن مردم سالاری و اهمیت انتخابات دارند. و این امر شدیدا با آرمان های انقلاب اسلامی تناقض دارد. در حالی که کلید حل بسیاری از مشکلات کشور تقویت جمهوریت و بازگرداندن قدرت و اعتبار به صندوقهای رای است. البته پرواضح است که مشارکت حتی اگر زیر 42 درصد هم باشد، تا زمانی که آقایان را به صندلی نرم و گرم ریاست بنشاند چندان هم به مزاجشان بد نمی‌آید!
ناگفته نماند که همین مجلس 42 درصدی به ریاست آقای قالیباف که ادعاهایشان گوش فلک را کر کرده بود ثابت کرد که در عمل چندان فرقی با مجلس محافظه کار قبلی ندارد. از مجلسی که حتی توان استیضاح یک وزیر را هم ندارد چطور میتوان انتظار شفافیت آرا و رفع مشکلات مردم و استیفای حقوق ملت را داشت. مجلسی که ادعای انقلابی بودن دارد نتوانست پاسخ درخوری در مقابل ترور دانشمند عزیز شهید فخری زاده بدهد و برای آنکه شانس پیروزی قبیله ی خود در انتخابات ۱۴۰۰ را از دست ندهد و متهم به مخالفت با مذاکره نشود دست به سیاسی بازی زده است.
مجلسی که باید در راس امور باشد اکنون در قعر امور هم نیست. با وجود شورای هماهنگی سران قوا که هیچ کجای قانون اساسی به آن اشاره نشده، مجلس عملا کارکرد خود را از دست داده. تاجایی که به نظر می‌رسد تعطیلی اش نه تنها خللی در پیشروی امور وارد نکند، حتی موجب صرفه جویی در بودجه کشور هم بشود! شورای هماهنگی سران قوا که مستقیما مسئول فجایع آبان 98 است و به هیچ نهاد قانونی پاسخ گو نبوده، عملا موجب تضعیف حاکمیت قانون، تضعیف مردم‌سالاری و تضییع حقوق ملت شده‌است. مجلس برای بازگرداندن آبرو و اعتبار خود موظف است نفس وجود چنین نهاد غیرپاسخگو و غیرشفافی را به چالش بکشد. البته با وضعی که مجلس کنونی دارد انتظار چنین اقدامی آرزویی بیش نیست!
به هر حال با این وضع کنونی که امیدی به جریان‌های سیاسی رسمی در کشور نیست بر قوه ی عاقله‌ی نظام لازم و واجب است که فضای نخبگانی و عمومی را برای بهره مندی از تضارب آرا، استفاده از نظرات مختلف و ارائه ایده‌های جدید برای برون رفت از وضع فعلی را مهیا نموده تا بلکه بتواند بخشی از همراهی و همدلی و اعتماد مردم را بازیابد. لازم است دستگاه های مختلف حاکمیتی من جمله صدا و سیما و سایر رسانه های جمعی با ایجاد فضایی آزاد برای تضارب آرای مختلف و تریبون دادن به نخبگان نو اندیش امید برای بهبود وضع را در جامعه و در بین مردم ایجاد کنند. خصوصا با ایجاد حساسیت‌های بی مورد موجب ایجاد فضای بسته فکری و ایجاد تریبون‌های یک طرفه نشوند. همچنین با بهره گیری از جوانان و نخبگان در ساحت حکمرانی کشور به جای محافظه‌کاران و کیف کشان می‌توان راه را برای ایجاد تغییرات مثبت گشود. علاوه بر این موارد نظارت و اصلاح نهادهای انتصابی همچون مجمع تشخیص مصلحت نظام، شواری نگهبان و خصوصا صداوسیما و همچنین جلوگیری از موازی کاری‌ها، مقابله با مرکزگرایی و حاکمیت قانون، همه و همه بخشی از راهکارهایی است که می‌تواند موجب گشایش و رهایی از وضع راکد کنونی شود. امید است که این اندک صدایمان به گوش مسئولین برسد...


"جور و بیداد کند عمر جوانان کوتاه ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید
گر شد از جور شما خانه موری ویران خانه خویش محال است که آباد کنید"

والسلام

کتابی که امروز میخوایم معرفی کنیم«جایگاه مردم در نظام سیاسی دینی از منظر آیت الله نائینی و شهیدصدر»نوشته ی میرزا حسین فاضلی است.

«کتاب شامل چهارفصل است که هر فصل شامل بخش هایی است،درمورد دموکراسی و مردم سالاری دینی و انواع این حکومت ها و نظریات آیت الله نائینی و شهید محمد باقر صدر دراین خصوص.

فصل اول:

این فصل توضیحی است در مورد مفاهیم و کلیات دولت و سیاست و پیشینه دموکراسی  و مردم سالاری دینی و مشروعیت و مقبولیت این دو حکومت و درادامه به نظریات پیشاهنگان سیستم نمایندگی (مردم سالاری غیر مستقیم) و زندگی نامه علمی آیت الله نائینی و شهید محمد باقر صدر می پردازد.

فصل دوم:

این فصل با بررسی انواع حکومت های رژیم  های دیکتاتور،مردم سالار و مردم سالاری دینی و توضیح اصول ،معرفه ها و اهداف حکومت های مذکور  آغاز می شود و با توضیح مفصل در مورد نظریات مر حوم نائینی و شهید محمد باقر صدر پرداخته بررسی و مقایسه ی بین دو نظریه ادامه می یابد.

فصل سوم:

دراینفصل به مشروعیت،مقبولیت جایگاه مرجعیت دینی و نقش مردم از منظر آیت الله نائینی  و آیت الله شهید محمد باقر صدر پرداخته شده است،این فصل دارای پنج مبحث است:

1. مشروعیت در حوزه های مختلف
   
2. مرجعیت دینی در نظام سیاسی اسلام
3. مشروعیت،مقبولیت ونقش مردم  سالاری دینی از منظر مرحوم نائینی
4. نظریه محمد باقر صدر در مباحث پیشرگفته و خلاف مردم با نظارت مرجعیت
5. بررسی و مقایسه نظریه مرحوم نائینی و آیت الله شهید محمد باقر صدر

فصل چهارم:

دراین فصل،به این سوال پاسخ داده خواهد شد که از دیدگاه آیت الله نائینی و شهید صدر،دولت می تواند وارد حریم خصوصی افراد شود؟

اگر جواب مثبت است،در چه شرایطی این کار انجام می شود؟

📚#پسااسلامیسم نام اثری است که به تازگی توسط "میلاد دخانچی" با هدف "بازنگری رابطه مذهب و سیاست در ایران" منتشر شده است .

📖در این کتاب نویسنده درصدد توصیفی از نوع حکمرانی در عصرجدید تحت عنوان "استیت مدرن" برآمده و با مقایسه آن با دیگر نوع حکمرانی یعنی مدل "قبیله فرم" تلاش می کند تا تفاوت و تمایز این دو نوع جامعه سازی را نشان دهد ‌.

🔴او در ادامه به نقش مذهب در ساختن فلسفه تاریخ برای ایرانیان پرداخته و چگونگی سوژه شدن انسان ایرانی را در برابر سیطره ی امپریالیسم بیان کرده و به نقش اسلامیسیت هایی اشاره کرده که سعی داشتند با خوانشی پویا از متن کتاب مقدس و با تکیه بر سنّت حِکمی ، ضمن آشنایی با جهان مدرن و به رسمیت شناختن آن با تسخیر مکاتب فکری آن نظیر لیبرالیسم و مارکسیسم و لویاتانیسم و... از آن عبور کرده و جامعه ای با ساختاری متفاوت از آنچه که نیشن-استیت یا همان دولت-ملت خوانده می شود ، طرح ریزی کنند.
🟠دخانچی در ادامه به چگونگی روبه ضعف گراییدن این تکاپوی معرفتیِ اسلامیست ها پس از انقلاب اسلامی روی آورده و آثار و پیامدهای زدوده شدن این تقلّای فکری را برشمرده و اشتباه عمده ی این سطحی نگری در یکسان انگاری یا مطابقت سازی یا مصادره کردن استیت به نفع مذهب را نشان داده است .
در پایان نگارنده با مطرح کردن مفهوم #پسااسلامیسم دعوت به احیا ، نقد و تنقیح یک نهضت معرفتی ، فرهنگی و سیاسی می کند که در دهه ۴۰ و ۵۰ بدنبال پارادایم سازی جدید بود و می توان از آن با عنوان اسلامیسم یاد کرد .
🟡او در همین راستا به وجوه ایجایی پسااسلامیسم جهت مواجهه با استیت مدرن و چالش های حکمرانی موجود می پردازد.

📚کتابی که این هفته میخواهیم معرفی کنیم کتاب«نای و نی» نوشته امام موسی صدر است.

📖این کتاب در بر دارنده مقالات و گفتارها و پیام های امام موسی صدر است. این گفتارهای متنوع در سه فصل تبویب شده اند.

🔴فصل نخست در بر دارنده مقالاتی درباره اسلام و انسان و تبلیغ دینی و سیره معصومان است.
🟠موضوعات گفتارهای فصل دوم شیعیان لبنان و مسائل در پیوند با این فرقه در لبنان است.
🟡مقاومت لبنانی و فلسطین نیز مسائلی است که در فصل سوم بدان پرداخته شده است.
🟢گفتارهای متنوع این کتاب ما را با دغدغه‌های فکری و اجتماعی و سیاسی امام موسی صدر آشنا می‌کند.

📚کتابی که این هفته می خواهیم معرفی کنیم، کتاب «الزامات سیاست در عصر ملت-دولت» نوشته احمد زید آبادی است.

📖کتابی کوتاه در مورد روند شکل گیری ساختار دولت-ملت در کشور های اروپایی و سپس بررسی آن در دوره معاصر ایران است.
🔴 کتاب حاضر با اشاره به اقدامات صورت گرفته در دوره مشروطه و پهلوی برای ایجاد دولت-ملت ایرانی، مدعی ناکامی شکل گیری این ساختار بوده و سعی در بررسی دلایل و عواقب این ناکامی دارد.
🟠مباحث مطرح شده در این کتاب برای همه آنانی که دغدغه سیاسی و اجتماعی دارند مهم است. لذا بحث و نقد درمورد مسائل مطرح شده در کتاب خصوصا برای شرایط کنونی کشور بسیار لازم است.